Διαχείριση Σκουπιδιών: Μια ευκαιρία που γίνεται φορτίο

Άρθρο τoυ Βαγγέλη Στογιάννη

Ο επίμονος αγώνας των κατοίκων της Κερατέας πρόσφατα, αλλά και όσοι άλλοι προηγήθηκαν αλλού, άσχετα από οποιαδήποτε άλλη πτυχή τους προσέφεραν μια τεράστια υπηρεσία: ανέδειξαν το τεράστιο πρόβλημα της κυρίαρχης αντίληψης για τις πολιτικές διαχείρισης των απορριμμάτων. Σήμερα είναι φανερό ότι σύντομα αυτό το πρόβλημα θα αγγίξει με άμεσο και οδυνηρό τρόπο τους κατοίκους όλης της χώρας. Το ζήτημα αυτό, με τη διαχρονική ευθύνη των κομμάτων εξουσίας αλλά και την ανοχή, την αδιαφορία και την συνενοχή των ΟΤΑ, τείνει να καθιερωθεί σαν το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό και οικονομικό σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών, με ολέθριες συνέπειες στην ποιότητα ζωής, την δημόσια υγεία και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων στην Ελλάδα.

Ποια είναι η ουσία του θέματος

Αντίθετα με την εικόνα που καλλιεργούν τα ΜΜΕ παρουσιάζοντας τεχνικά αδιέξοδα προκειμένου να αποδεχτεί η κοινωνία ως δήθεν αναπόφευκτες καταστροφικές γι’ αυτήν επιλογές, προς όφελος των συμφερόντων των μεγάλων κατασκευαστικών και επιχειρηματικών ομίλων, το θέμα δεν έγκειται στο ΠΟΥ θα πάνε τα σκουπίδια, αλλά κυρίως στο ΠΩΣ θα γίνεται η διαχείρισή τους.

Το δεδομένο από το οποίο οφείλουμε να ξεκινήσουμε είναι ότι η σύνθεση των απορριμμάτων είναι γνωστή (40 - 60% ανακυκλώσιμα, 40-60% ζυμώσιμα, έως 10% υπολείμματα και αδρανή). Το βασικό ζήτημα το οποίο προκύπτει είναι η ανακύκλωση και αξιοποίηση όλων αυτών.

Αστυνομοκρατία και μέσα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς!

Ένα νέο «Σώμα Ελέγχου Εισιτηρίων» θα κάνει την εμφάνισή του από τον Απρίλη στα ΜΜΜ της Αττικής. Το νέο Σώμα θα αποτελείται από μεικτά κλιμάκια υπαλλήλων του ΟΑΣΑ και αστυνομικούς. Γι’ αυτό το σκοπό 60 αστυνομικοί της ΕΛ.ΑΣ και 30 δημοτικοί αστυνομικοί θα αποσπαστούν στον ΟΑΣΑ.

Η αναγόρευση της μη πληρωμής εισιτηρίου σε πταίσμα δεν στάθηκε ικανή να τρομοκρατήσει τους επιβάτες και να σταματήσει το κίνημα «δεν πληρώνω» στα ΜΜΜ. Άλλωστε ο νέος νόμος ήταν πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί, καθώς οι υπάλληλοι του ΟΑΣΑ δεν είχαν το δικαίωμα να συλλαμβάνουν όσους αρνούνταν να πληρώσουν εισιτήριο και να τους οδηγούν στο αυτόφωρο. Για να λύσει το «πρόβλημα» αυτό αλλά κυρίως για να εντείνει την τρομοκρατία ενάντια στο κίνημα πολιτικής ανυπακοής, η κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει τα ΜΜΜ σε κινητά αστυνομικά τμήματα.

Τι άλλο πρέπει να γίνει για να απαγορευτούν τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας;

Δελτίο Τύπου της GreenAttack

Μετά την πυρκαγιά που ξέσπασε στον πυρηνικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Οναγκάουα και την έκρηξη που προκάλεσε την κατάρρευση στο κτίριο του πυρηνικού αντιδραστήρα στον αντίστοιχο σταθμό της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία λόγω του καταστροφικού σεισμού των 8,9 ρίχτερ η GreenAttack επισημαίνει ότι: και οι δυο πυρηνικοί σταθμοί που επλήγησαν από το σεισμό είναι σχετικά νέας τεχνολογίας και θεωρητικά ασφαλέστερη σε περίπτωση ατυχήματος από σταθμούς σαν του Τσερνόμπιλ και του Κοζλοντούι. Παρόλα αυτά, και με βάση τις πληροφορίες που φτάνουν από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία και μιλούν για εκκένωση ζώνης 20χλμ γύρω από το σταθμό της Φουκουσίμα, στην ανθρωπότητα ξυπνούν οι φρικιαστικές μνήμες από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, καθιστώντας σαφές ότι δεν υπάρχει πραγματικά ασφαλής χρήση της πυρηνικής ενέργειας!

Με γνώμονα τα παραπάνω η GreenAttack σημειώνει ότι το αίτημα για άμεσο κλείσιμο όλων των πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής και αντικατάστασή τους από ενεργειακούς σταθμούς που χρησιμοποιούν ΑΠΕ είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.

Σε ότι τέλος αφορά το επιχείρημα των διακινητών των πυρηνικών σταθμών ότι η «σύγχρονοι αντιδραστήρες συγκριτικά με τους παλαιότερους σε περίπτωση ατυχήματος έχουν περισσότερο τοπικές επιπτώσεις», η GreenAttack επισημαίνει ότι αυτό συνιστά ομολογία επισφάλειας και όχι τεκμηρίωση ασφάλειας της συγκεκριμένης τεχνολογίας. Το θέμα δεν είναι αν οι επιπτώσεις ενός πυρηνικού ατυχήματος θα πλήξουν μια χώρα ή μία ήπειρο, αλλά η απαλλαγή της ανθρωπότητας από τον πυρηνικό εφιάλτη. Άμεση κατάργηση όλων των πυρηνικών τώρα! Όχι άλλοι κίνδυνοι για την ανθρώπινη ζωή εν ονόματι των κερδών της πυρηνικής βιομηχανίας!

Προσθετικές ύλες στα τρόφιμα

Άρθρο της Δέσποινας Ασλάνογλου 

διατροφολόγος - διαιτολόγος

Σύμφωνα με τον Ελληνικό Κώδικα Τροφίμων και Ποτών με τον όρο «πρόσθετη ύλη τροφίμων», «πρόσθετα τρόφιμα» ή απλώς «πρόσθετο», νοείται οποιαδήποτε ουσία, η οποία δεν καταναλώνεται συνήθως μόνη της ως τρόφιμο ούτε χρησιμοποιείται συνήθως  ως χαρακτηριστικό συστατικό τροφίμων, είτε έχει θρεπτική αξία είτε όχι, και της οποίας η σκόπιμη προσθήκη στα τρόφιμα, για τεχνολογικούς σκοπούς, κατά την παραγωγή, μεταποίηση, παρασκευή, κατεργασία, συσκευασία, μεταφορά ή αποθήκευση, έχει ή θεωρείται λογικό να έχει ως αποτέλεσμα το να αποτελέσουν η ίδια ή τα παράγωγα της συστατικό στοιχείο των τροφίμων αυτών, άμεσα ή έμμεσα.

Η βιομηχανία των τροφίμων παραπλανεί συχνά το κοινό διαφημίζοντας τρόφιμα που δεν περιέχουν συντηρητικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν περιέχουν κάποιο Ε από τις υπόλοιπες κατηγορίες των προσθέτων. (βλ. στο τέλος τις κατηγορίες των προσθετικών υλών)

Τα πρόσθετα τροφίμων είναι φυσικές ή συνθετικές ουσίες που προστίθενται σκόπιμα στα τρόφιμα για να εκτελέσουν ορισμένες τεχνολογικές λειτουργίες. Η προσθήκη μπορεί να έχει κύριο σκοπό:

o      Να βελτιώσουν και να διευκολύνουν τις συνθήκες  παραγωγής τους

o      Να βοηθήσουν στην καλύτερη εμφάνισή τους αφού κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής τους επεξεργασίας χάνουν κάποια από τα χαρακτηριστικά τους  (π.χ. χρώμα) που είναι δυνατό να τα καταστήσουν λιγότερα ελκυστικά από τον καταναλωτή (κανείς δεν θα ακουμπούσε ποτέ π.χ. ένα παριζάκι που δεν θα είχε «καλλωπιστεί» από τη βιομηχανία)

o      Να βελτιώσουν τη γεύση τους (στον όρο βελτίωση θα μπορούσε να βάλει κανείς πολλά εισαγωγικά)

o      Να παρατείνουν την ζωή ενός τροφίμου