Θριάσιο Πεδιό - Όχι στην επέκταση των διυλιστηρίων - Όχι στην μετατροπή της περιοχής σε χωματερή βιομηχανικών αποβλήτων

Ελευσίνα… Ακούγοντας το όνομα αυτής της πόλης στο μυαλό του μέσου Αθηναίου, που τυχαίνει να την διασχίσει αποδρώντας από την πρωτεύουσα, σίγουρα δεν έρχεται το ένδοξο παρελθόν, όποτε η Ελευσίνα για 2000 χρόνια υπήρξε μία από τις 5 ιερές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας (λόγω των Ελευσίνιων Μυστηρίων και της λατρείας της Δήμητρας), αλλά μάλλον το εφιαλτικό της παρόν, όποτε οι οσμές των εργοστασίων αποτελούν το σήμα κατατεθέν της.

Στον 20^ο αι., στο Θριάσιο Πεδίο, οι βιομηχανίες πολλαπλασιάστηκαν εκθετικά. Τις συνέπειες αυτής της «ανάπτυξης» βιώνουν παθητικά και καθημερινά οι κάτοικοι των Δήμων του Θριασίου.

Στον 21^ο αι. όλα δείχνουν πως έχουμε φθάσει στο αδιέξοδο μιας παγκόσμιας οικολογικής κρίσης. Τα προβλήματα που παρουσιάζονται είναι αναρίθμητα. Τα αντιμετωπίζουμε όλοι. Είτε το πρόβλημα αυτό ονομάζεται ακραία καιρικά φαινόμενα, επιβλαβή τρόφιμα και πόσιμο νερό (υπολογίζεται να είναι ανύπαρκτο στα επόμενα 50 χρόνια), είτε στέρεμα πηγών ενέργειας, αλλαγές στο γεωγραφικό χάρτη κ.ο.κ, το μόνο σίγουρο πως είναι «γέννημα» της αντιφατικής συμπεριφοράς μας…: βελτίωση επιπέδου ζωής και ταυτόχρονη καταστροφική συμπεριφορά προς αυτό που καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας, προς το περιβάλλον.

Και αυτήν την ποιότητα ζωής είναι πασιφανές πως με κάθε τρόπο επιδιώκουν να υποβιβάσουν μεγαλοκεφαλαιούχοι και κυβερνήσεις. Η Ελευσίνα, εδώ και μία 20ετία παλεύει να αποτρέψει την παραχώρηση άδειας στην Πετρόλα για την επέκταση των εγκαταστάσεων της. Οι λόγοι είναι ευνόητοι. Ας σκεφτούμε μονάχα τον τετραπλασιασμό της Πετρόλα στην Ζώνη Ασφαλείας μεταξύ ΠΥΡΚΑΛ και διυλιστηρίων. Η επικινδυνότητα αυξάνει κατά πολύ, όπως και η θερμική και καταναλωτική ισχύς της. Τα καύσιμα που θα καίγονται αυξάνονται κατά 11 φορές. Το διοξείδιο του άνθρακα κατά 350%, που θα πει επιδείνωση του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Σήμερα τόνοι πετρελαιοειδών διαρρέουν από τα διυλιστήρια μπροστά στις ακτές της ΠΥΡΚΑΛ, πόσοι περισσότεροι τόνοι θα μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα μετά την γιγάντωση της Πετρόλα; Ευαγγελίζονται ένα καθαρό περιβάλλον, απασχόληση, ανάπτυξη ενώ ταυτόχρονα εκφέρουν την εκτίμηση ‘‘πως από την Ελευσίνα μόνο θα προστεθούν μερικές εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ στα κέρδη τους προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων’’!!![«ταύτα έλεξε» ο Πάνος Καβουλάκος, διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΠΕ στο Λονδίνο στις 3/10/2007].

Δυστυχώς, δεν είναι το μόνο πρόβλημα η Πετρόλα. Ορισμένοι θεωρούν το Θριάσιο «αφοδευτήριο» και το αποδεικνύουν με τερατώδη σχέδια. Η Χαλυβουργική και η ΔΕΗ (η πιο ρυπογόνα δημόσια επιχείρηση) σχεδιάζουν εγκατάσταση μονάδας ηλεκτροπαραγωγής 880MW, εν ολίγοις να γεμίσουν την ατμόσφαιρα με τόνους ρύπων. Και επειδή τα βιομηχανικά απόβλητα εκτός από τον θαλάσσιο χώρο απαιτούν και μία χωματερή, κρίθηκε πως το Μελετάνι της Μάνδρας, σε έκταση 900 στρεμμάτων δασικής έκτασης είναι κατάλληλο για να την φιλοξενήσει.

Νομίζω ότι τα σχόλια μου είναι περιττά… φαίνεται πως η φιλοσοφία περί ανάπτυξης παραμένει ίδια και απαράλλαχτη με αυτή του 18^οαι., όταν οι πρωτεργάτες της βιομηχανικής επανάστασης αγνοούσαν τις συνέπειες της τεχνολογικής εξέλιξης. Και το γελοιωδέστερο πως στην σύγχρονη κοινωνία γνωρίζουμε καλά το τι επιφέρει, ωστόσο κάποιοι προτιμούν να υποκρίνονται.

Οι δημότες της πόλης μας αντιδρούν με κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες και προσφυγές σε δικαστήρια. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η μαζική αντίδραση.

Τα όσα αναφέρθηκαν δεν αποτελούν τοπικής εμβέλειας «παρατράγουδα», αφορούν την Αττική ολόκληρη και όχι μόνο. Ως «περαστικοί» πολίτες αυτού του κόσμου έχουμε χρέος και δικαίωμα να απαιτούμε την προστασία του, συμμετέχοντας έστω και σε τοπικές υποθέσεις υποβιβασμένων περιοχών. Περιοχών που αγκομαχούν να επιφέρουν την αναβάθμιση.

Σοφία Δομιανοπούλου